เกรแฮม พ็อตเตอร์ : ผิดที่ ผิดเวลาBy Singsanam

เกรแฮม พ็อตเตอร์ : ผิดที่ ผิดเวลา

การทำงานในทุกอาชีพ แน่นอนว่าทุกคนต้องมีเป้าหมาย อยากพัฒนาตัวเอง อยากเลื่อนขั้น อยากเปลี่ยนตำแหน่ง มีรายได้ที่ดี และประสบความสำเร็จกันทั้งนั้น ไม่เว้นแม้กระทั่งโลกของฟุตบอล จากนักเตะดาวรุ่ง ปรับปรุงฝีเท้า สร้างชื่อให้กับตัวเอง ย้ายไปอยู่ทีมใหญ่ ก้าวไปติดทีมชาติ และคว้าแชมป์ให้ได้มากที่สุดเพื่อเป็นเกียรติประวัติของตัวเอง งานคุมทีมข้างสนามก็เฉกเช่นเดียวกัน เข้าอบรมวิชาชีพโค้ช เริ่มคุมทีมเยาวชน บางคนเลือกไปฝึกปรือวิชากับทีมในลีกรอง บางคนยอมเป็นผู้ช่วยก่อนเพื่อหาความรู้ แต่สุดท้ายก็อยากจะพิสูจน์ฝีมือตัวเองกับทีมใหญ่

เริ่มงานที่ออสเตอร์ซุนด์

เกรแฮม พ็อตเตอร์ ก็เป็นหนึ่งคนที่มีเส้นทางแบบนั้น การไม่มีแต้มต่อจากการเป็นอดีตนักเตะชื่อดัง ทำให้เจ้าตัวต้องเริ่มต้นจากศูนย์ แถมต้องไปหาโอกาสไกลถึงประเทศสวีเดน ความสำเร็จแบบก้าวกระโดดของ ออสเตอร์ซุนด์ ที่ขึ้นชั้นมาเล่นในลีกสูงสุด แถมไปไกลถึงเล่นฟุตบอลยุโรปอย่าง ยูโรป้าลีก กลายเป็นใบเบิกทางชั้นดีให้กุนซือวัย 47 ปีได้กลับมาทำงานในดินแดนบ้านเกิด

จากสวอนซีสู่ไบรท์ตัน

พ็อตเตอร์ ต่อยอดตัวเองได้ดีคุม สวอนซี ในเดอะ แชมเปี้ยนชิพแบบมีสไตล์ ก่อนย้ายมาเป็นนายใหญ่ของ ไบรท์ตัน ในพรีเมียร์ลีก ก็ได้รับคำชมอย่างมากจากแนวทางการเล่นที่น่าประทับใจ กราฟการทำงานมีแต่พุ่งขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อทีมใหญ่อย่าง เชลซี ส่งเทียบเชิญมาให้ถึงบ้าน โอกาสได้คุมทีมใหญ่ไม่ได้มากันง่ายๆ บวกกับค่าเหนื่อยระดับมหาศาล ด้วยข้อเสนอระดับนี้ที่ทั้งชีวิตอาจมีมาแค่ครั้งเดียวแน่นอนว่า พ็อตเตอร์ ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ลง!

ไปอยู่กับทีมที่ใหญ่ขึ้นอย่างเซลซี

อย่างไรก็ตามต้องบอกว่าการตัดสินใจครั้งนี้มัน “ผิดที่ ผิดเวลา” การมาคุม เชลซี ในยุคเปลี่ยนผ่านมันคือโจทย์ที่ยากมากๆ เจ้าของทีมเปลี่ยน บอร์ดบริหารทีมเปลี่ยน ทุกคนต่างต้องเริ่มต้นเรียนรู้ไปพร้อมๆ กันการเอาชนะใจแฟนบอล “สิงห์บลูส์” ก็ไม่ง่าย ความสำเร็จที่ “เสี่ยหมี” โรมัน อบราโมวิช สร้างไว้อย่างมากมาย มันทำให้ เชลซี มีวัฒนธรรมของการเสพติดชัยชนะ ต้องการผลงานที่ดีอยู่เสมอ

โธมัส ทูเคิ่ลสร้างมาตราฐานไว้สูงปรี๊ดด

มาตรฐานที่ โธมัส ทูเคิ่ล ก็เป็นกำแพงที่สูงปรี๊ด คว้าแชมป์ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ลีก เข้าชิงเอฟเอ คัพ การถูกปลดออกจากตำแหน่งครั้งนี้อาจไม่เกี่ยวกับผลงานในสนาม แต่มันคือการล้างบางของ ท็อดด์ โบห์ลี่ย์ เจ้าของใหม่มากกว่า ที่ผ่านมา พ็อตเตอร์ อยู่กับทีมที่แทบจะไม่มีแรงกดดันเลย ออสเตอร์ซุนด์, สวอนซี และ ไบรท์ตัน ไม่ได้คาดหวังที่จะต้องชนะทุกเกม ไม่ได้ตั้งเป้าว่าจะต้องมีแชมป์ทุกปี เขามีเวลาเล่นแร่แปรธาตุได้อย่างเต็มที่

เป็นกุนซือที่เก็บแต้มได้น้อยมาก

แต่ที่สแตมฟอร์ด บริดจ์ มันไม่ใช่ คุณอยากสร้างรากฐาน คุณอยากสร้างอนาคต แต่คุณก็ต้องสร้างความสำเร็จในปัจจุบันด้วย ซึ่งตรงนี้ พ็อตเตอร์ สอบตกจริงๆตลอดระยะเวลา 7 เดือน คุมทีมไป 31 นัด ชนะ 12 เสมอ 8 และแพ้ถึง 11 นัด เป็นกุนซือที่มีค่าเฉลี่ยเก็บแต้มต่อเกมในพรีเมียร์ลีกแค่ 1.27 คะแนนเท่ากับ เกล็น ฮอดเดิ้ล ห่วยที่สุดในประวัติศาสตร์ของผู้จัดการทีมเชลซี นับเฉพาะผู้จัดการทีมที่คุมทีมอย่างน้อย 20 นัด

ลงทุนเยอะแต่ผลงานไม่เยอะตามเงิน

พ็อตเตอร์ ต้องโทษตัวเอง คุมทีมใหญ่แต่ทำผลงานแบบนี้ยังไงก็อยู่ยาก แต่มองอีกมุมก็น่าเห็นใจไม่น้อย โดยเฉพาะเรื่องการเสริมทัพ ที่ซีซั่นนี้ เชลซี บ้าคลั่งมากๆ 2 ตลาดทุ่มไปเกือบ 600 ล้านปอนด์ ทว่านักเตะที่ได้มาก็ดูไม่เข้าเป้าเลย ตัวเก๋าอย่าง ราฮีม สเตอร์ลิ่ง, คาลิดู คูลิบาลี่ และ ปิแอร์ เอเมริค โอบาเมย็อง ทำผลงานแย่กว่าที่คิด เดือนมกราคมก็กวาดมาแต่ดาวรุ่ง มีสำเร็จรูปใช้งานได้เลยก็แค่ เอ็นโซ่ เฟร์นานเดซ คนเดียวเท่านั้น แฟนบอลอยากได้ความสำเร็จทันที แต่ทีมดันซื้อขายแต่ตัวอนาคต คนเป็นโค้ชเก่งแค่ไหนก็ทำทีมยาก

งานเลี้ยงย่อมมีวัลเลิกรา

การแยกทางครั้งนี้นับเป็นบทเรียนสำคัญของทั้ง 2 ฝ่าย ท็อดด์ โบห์ลี่ย์ น่าจะเข้าใจวัฒนธรรม เชลซี มากขึ้น การเลือกโค้ชคนต่อไป จะมองแต่ระยะยาวอย่างเดียวไม่ได้ ผลงานระยะสั้นก็สำคัญไม่แพ้กันด้าน พ็อตเตอร์ แม้จะล้มเหลวกับ เชลซี แต่ผลงานเก่าๆ กับ ไบรท์ตัน เชื่อว่ายังขายได้อยู่ การไปคุมทีมที่แรงกดดันไม่มาก มีอิสระในการสร้างทีม น่าจะเหมาะกับเขามากกว่า อาทิเช่น เลสเตอร์ ที่ต้องการเฮดโค้ชใหม่แทนที่ เบรนแดน ร็อดเจอร์ส ก็เป็นตัวเลือกที่ดีเลย